Powracając do szkoły i do codzienności, wracamy do naszych ubitych poniekąd zwyczajów. Nie zastanawiamy się idąc do szkoły, w którą ulicę skręcić, w który autobus wsiąść, o której mamy pociąg, bo są to już odruchy nabyte. Nie wiem jak wy,ale ja nawet sama się budzę, wiedząc że jutro powinnam wstać o tej 5:30. Czasami wyrywając się z zamyślenia, orientujemy się, że wszyscy ludzie wyglądają tak samo. Wszyscy są lekko zaspani, śpieszą się do pracy, szkoły etc. Wszyscy automatycznie wysiadają na swoim przystanku, podążają w dalszą drogę. Wtedy wydaje nam się to nudne i monotonne. Spróbujmy czasami dla odmiany udać się inną drogą, wyjść ewentualnie wcześniej i przy sprzyjającej pogodzie zamienić np autobusy miejsce na rower lub pospacerować. Coraz bliżej wiosna, wszystko wraca do życia, czemu by również ludzi nie przywrócić do ''życia''?

Wspominałam we wcześniejszym poście, że nie powinniśmy się bać uczuć, czasami dajmy się ponieść emocją. Nie bądźmy zmechanizowanych społeczeństwem. To, że idziesz do pracy lub szkoły nie jest to powód do depresyjnej miny. Pomyśl, spotkasz tam przyjaciół, opowiesz jak ci minął weekend. Wprowadźmy nieco kolorów i różnorodności w naszym życiu!