Siedząc wieczorem, przeglądam zdjęcia z Gdańska, wsłuchując się jednocześnie na zmianę w szum orzeźwiającego wiatru oraz mojej playlisty. Już dawno uświadomiłam sobie, że szczęście rodzi się z małych rzeczy, teraz przypominam sobie to na nowo. Uwielbiam, gdy mogę usiąść i powspominać.
 Ten wieczorny wiatr wyśpiewuje piosenkę ostatnich dni wakacji. Mimo że przede mną ciężkie 8 miesięcy, wracam z nową energią oraz pozytywnym nastawieniem. Wracam do ludzi, których kocham, do miejsca, które, pomimo że kojarzy się większości z czymś złym, mi przypomina te wszystkie momenty, gdy bolał m nie brzuch ze śmiechu, gdy cieszyliśmy się jak dzieci z wolnej lekcji. Życie przelatuje między palcami, wplątuje mi się we włosy i leci dalej. Dochodzę do wniosku, że nie warto zatrzymywać się ani odwracać, spoglądając w tył. Nie żałuje żadnej decyzji, spełniam się w tym co postanowiłam i będę się trzymać moich autorytetów mimo wszystko.
Życie daje kopa, ale warto wykorzystać go by się rozpędzić.